ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ: ΑΥΤΟΡΥΘΜΙΣΗ ΚΑΙ ΜΕΙΩΣΗ ΤΗΣ ΒΛΑΒΗΣ
Διότι υποτίθεται ότι τα ψυχότροπα που ονομάζουν «Ναρκωτικά», προξενούν βλάβες στους ανθρώπους. Έτσι, για να μας προστατέψει το κράτος από την ανικανότητά μας να αυτοπροστατευτούμε – ακόμα και σαν ενήλικοι και υπεύθυνοι κατά τ’ άλλα πολίτες – έδωσε στον εαυτό του το δικαίωμα να μας τιμωρεί άμα «φάγωμεν τον απαγορευμένο καρπό». Χάριν της «προστασίας» μας φτιάχνονται συνθήκες που δημιουργούν κινδύνους και βλάβες, που δεν υπάρχουν χωρίς την απαγόρευση.
Ο πρώτος κίνδυνος είναι στον Αυτοκαθορισμό κάθε ανθρώπου. Καταργεί με την τρομοκρατία, το φυσικό δικαίωμα της Αυτορύθμισης – που περιλαμβάνει και την επιλογή της χρήσης ουσιών – και βρεφοποιεί τους «ελεύθερους» πολίτες. «Δεν υπάρχει πιο επικίνδυνη παρέμβαση από την παρέμβαση του κράτους για το καλό μας στον πυρήνα των δικαιωμάτων μας. Η μόνη δικαιολόγηση (...) είναι για να εμποδιστεί να προξενήσει ζημιά σε άλλους. Στη λογική αυτή και το ποινικό δίκαιο τιμωρεί το έγκλημα ως υλική ενέργεια που στρέφεται εναντίον εννόμων αγαθών άλλων προσώπων και όχι του εαυτού μας. Έχουμε δηλαδή φιλελεύθερο και αντικειμενικό ποινικό σύστημα, με το οποίο είναι εντελώς ασύμβατη η απαγόρευση πράξεων αυτοκαθορισμού, ακόμα και των αυτοκαταστροφικών»1.
Με την Απαγόρευση όμως των πράξεωναυτοπροσβολής όπως είναι – στη χειρότερη περίπτωση – οι πράξεις της χρήσης-κατοχής-προμήθειας, κάποιων παράνομων ψυχοτρόπων, δημιουργείται ο υπαρκτός κίνδυνος της πρόκλησης σε χρήση απαγορευμένων ουσιών, – ιδιαίτερα στην εφηβική και μετεφηβική ηλικία – απ’ όλους τους ανήσυχους νεαρούς. Όπως αναφέρεται από την έκθεση της Ε.Ε ήδη από το 1986: «Μεταξύ των λόγων που αναφέρονται από νέους ως παρωθητικοί στη χρήση ναρκωτικών, προηγείται με μεγάλη διαφορά η περιέργεια και ακολουθεί η επιθυμία να κάνουν κάτι τολμηρό»2 με συνέπεια την είσοδό τους σε περιοχές τεχνητής εμβάπτισης στην εγκληματικότητα.
Οι κίνδυνοι για την υγεία των χρηστών, με τις μη ελεγχόμενες, νοθευμένες και άγνωστες – πολλές φορές – ουσίες της παρανομίας και κερδοσκοπίας, γίνονται πολύ σοβαροί. Ακριβώς όπως στην ποτοαπαγόρευση οι χρήστες πέθαιναν και πάθαιναν βλάβες κατά χιλιάδες από τα ποτά μπόμπα, έτσι και στη ναρκωαπαγόρευση το ανεξέλεγκτο του παράνομου προϊόντος φτιάχνει βλάβες που δεν τις δημιουργεί το ίδιο προϊόν σε νομιμότητα. Το πιο σύγχρονο παράδειγμα είναι η Κάνναβη, ένα φυτό που υπάρχει και χρησιμοποιείται χιλιάδες χρόνια τώρα και που, όπως γράφει το έγκριτο και επιφανές Ιατρικό περιοδικό Lancet3 «Η χρήση της Κάνναβης, ακόμα και η μακροχρόνια, δεν είναι βλαβερή στην υγεία» και «Η Κάνναβη η ίδια δεν δημιουργεί βλάβη στην κοινωνία, αλλά παραμένοντας παράνομη θα δημιουργήσει». Και, ω της προφητείας, ο όλο και ευκολότερος τεχνικά εντοπισμός και καταστροφή φυσικών καλλιεργειών Κάνναβης, από τη Δίωξη, οδήγησε την τελευταία δεκαετία στη δημιουργία του skunk: Μιας μεταλλαγμένης νανοκάνναβης, που γίνεται σε 2-3 μήνες, σε ντουλάπα με ειδικό φωτισμό.
Αυτός ο «Φρανκενστάιν» έχει άλλη ποσότητα δραστικών ουσιών από το φυσικό φυτό, με ανεπιθύμητα ενίοτε αποτελέσματα όπως: παροδικά ψυχωτικά επεισόδια, ιδιαίτερα σε ευαίσθητα άτομα. Είναι αναμφίβολο ότι ο κίνδυνος αυτός, αποκλειστικό δημιούργημα της καταστολής, ακυρώνεται με τη νόμιμη ελεγχόμενη ποιοτικά καλλιέργεια για προσωπική χρήση4, μια που κανένας δεν θέλει να τρελαθεί. Ένας άλλος κίνδυνος που ακυρώνεται με τη νομιμοποίηση της Κάνναβης είναι αυτός του «προθάλαμου της Ηρωίνης», που λειτουργεί με την παραμονή της στην ίδια μαύρη αγορά με την Ηρωίνη και που εξαλείφεται με τον διαχωρισμό των προϊόντων.
Οι βλάβες στην κοινωνία, όπως: αυξανόμενη τρομακτικά εγκληματικότητα, καταστολή, τρομοκρατία, γέμισμα των φυλακών με πολίτες «χωρίς έγκλημα» – χρήστες – οικογενειακές τραγωδίες κ.α. συναγωνίζονται τις βλάβες στην οικονομία: Το μαύρο κέρδος (12.500€ το δευτερόλεπτο) και το κόστος του πολέμου (40 εκατομμύρια ευρώ την ημέρα) δημιουργούν ένα τεράστιο κεφάλαιο, που με τη διαφθορά, συντρίβει κάθε προσπάθεια νόμιμου ελέγχου.
Όλες αυτές οι βλάβες, δημιουργούνται5 αποκλειστικά από την Απαγόρευση, που δεν αποδεικνύεται «σωτηρία» για την κοινωνία, αλλά μόνο για τους «Σωτήρες». Αυτοί έχουν συμφέρον από τη δημιουργία κινδύνων, για να «σώζουν» – χωρίς να ρωτούν και με το αζημίωτο – τα θύματα των κατασκευασμένων κινδύνων. Οι γραφειοκρατικοί μηχανισμοί καταστολής και «θεραπείας», συμβαίνει να έχουν τα ίδια συμφέροντα για την ύπαρξή τους, που έχουν και οι έμποροι ναρκωτικών, από την Απαγόρευση. Κάνουν δε, ό,τι μπορούν για να κρύψουν την αυτονόητη λύση που προτείνει το έγκριτο Ιατρικό περιοδικό British Medical Journal : «Είναι επιβεβλημένο (διότι κανείς δεν ζητάει μια ανεξέλεγκτη νόμιμη αγορά για όλα τα drugs) να υπάρξει μια διάκριση μεταξύ 1) εκείνης της λογικής χρήσης που προκαλεί ελάχιστη ή καθόλου βλάβη σε κάποιον, 2) εκείνης της κατάχρησης που προξενεί βλάβη πρωταρχικά στον καταναλωτή και 3) εκείνης της κατάχρησης που εμφανώς προκαλεί ζημιά σε άλλους και έτσι να εστιαστεί η πολιτική των ναρκωτικών, πρωταρχικά στην 3η περίπτωση, δευτερευόντως στην 2η και καθόλου στην 1η. Είναι πάντως φανερό, ότι οι απαγορευτικές πολιτικές δεν λειτουργούν και κάνουν τα προβλήματα της κατάχρησης ναρκωτικών χειρότερα»6. Και αυτό το διαπιστώνουμε καθημερινά τα τελευταία τριάντα χρόνια. Μέχρι πότε όμως;
«ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ: ΑΥΤΟΡΥΘΜΙΣΗ ΚΑΙ ΜΕΙΩΣΗ ΤΗΣ ΒΛΑΒΗΣ»
του Γιώργη Α. Οικονομόπουλου
Ιατρού Φαρμακευτικών Εξαρτήσεων
Στην τελευταία τριακονταετία, παρόλη την Τρομοκρατία, τις ποινές, το
γέμισμα των φυλακών, με κατηγορούμενους για υποθέσεις Ναρκωτικών (45%)
και τις απάνθρωπες συνθήκες μεταχείρισης των χρηστών, η χρήση των
παράνομων ψυχοτρόπων – που συλλήβδην ονομάζουν «Ναρκωτικά», αυξάνεται
διαρκώς. Η καταστολή όχι μόνο απέτυχε στο σκοπό της – τη μείωση των
κινδύνων – αλλά αντίθετα αποτελεί και τον κυριότερο παράγοντα
δημιουργίας και συντήρησης των βλαβών, που υποτίθεται ότι θέλει να
εμποδίσει.
του Γιώργη Α. Οικονομόπουλου
Ιατρού Φαρμακευτικών Εξαρτήσεων
Διότι υποτίθεται ότι τα ψυχότροπα που ονομάζουν «Ναρκωτικά», προξενούν βλάβες στους ανθρώπους. Έτσι, για να μας προστατέψει το κράτος από την ανικανότητά μας να αυτοπροστατευτούμε – ακόμα και σαν ενήλικοι και υπεύθυνοι κατά τ’ άλλα πολίτες – έδωσε στον εαυτό του το δικαίωμα να μας τιμωρεί άμα «φάγωμεν τον απαγορευμένο καρπό». Χάριν της «προστασίας» μας φτιάχνονται συνθήκες που δημιουργούν κινδύνους και βλάβες, που δεν υπάρχουν χωρίς την απαγόρευση.
Ο πρώτος κίνδυνος είναι στον Αυτοκαθορισμό κάθε ανθρώπου. Καταργεί με την τρομοκρατία, το φυσικό δικαίωμα της Αυτορύθμισης – που περιλαμβάνει και την επιλογή της χρήσης ουσιών – και βρεφοποιεί τους «ελεύθερους» πολίτες. «Δεν υπάρχει πιο επικίνδυνη παρέμβαση από την παρέμβαση του κράτους για το καλό μας στον πυρήνα των δικαιωμάτων μας. Η μόνη δικαιολόγηση (...) είναι για να εμποδιστεί να προξενήσει ζημιά σε άλλους. Στη λογική αυτή και το ποινικό δίκαιο τιμωρεί το έγκλημα ως υλική ενέργεια που στρέφεται εναντίον εννόμων αγαθών άλλων προσώπων και όχι του εαυτού μας. Έχουμε δηλαδή φιλελεύθερο και αντικειμενικό ποινικό σύστημα, με το οποίο είναι εντελώς ασύμβατη η απαγόρευση πράξεων αυτοκαθορισμού, ακόμα και των αυτοκαταστροφικών»1.
Με την Απαγόρευση όμως των πράξεωναυτοπροσβολής όπως είναι – στη χειρότερη περίπτωση – οι πράξεις της χρήσης-κατοχής-προμήθειας, κάποιων παράνομων ψυχοτρόπων, δημιουργείται ο υπαρκτός κίνδυνος της πρόκλησης σε χρήση απαγορευμένων ουσιών, – ιδιαίτερα στην εφηβική και μετεφηβική ηλικία – απ’ όλους τους ανήσυχους νεαρούς. Όπως αναφέρεται από την έκθεση της Ε.Ε ήδη από το 1986: «Μεταξύ των λόγων που αναφέρονται από νέους ως παρωθητικοί στη χρήση ναρκωτικών, προηγείται με μεγάλη διαφορά η περιέργεια και ακολουθεί η επιθυμία να κάνουν κάτι τολμηρό»2 με συνέπεια την είσοδό τους σε περιοχές τεχνητής εμβάπτισης στην εγκληματικότητα.
Οι κίνδυνοι για την υγεία των χρηστών, με τις μη ελεγχόμενες, νοθευμένες και άγνωστες – πολλές φορές – ουσίες της παρανομίας και κερδοσκοπίας, γίνονται πολύ σοβαροί. Ακριβώς όπως στην ποτοαπαγόρευση οι χρήστες πέθαιναν και πάθαιναν βλάβες κατά χιλιάδες από τα ποτά μπόμπα, έτσι και στη ναρκωαπαγόρευση το ανεξέλεγκτο του παράνομου προϊόντος φτιάχνει βλάβες που δεν τις δημιουργεί το ίδιο προϊόν σε νομιμότητα. Το πιο σύγχρονο παράδειγμα είναι η Κάνναβη, ένα φυτό που υπάρχει και χρησιμοποιείται χιλιάδες χρόνια τώρα και που, όπως γράφει το έγκριτο και επιφανές Ιατρικό περιοδικό Lancet3 «Η χρήση της Κάνναβης, ακόμα και η μακροχρόνια, δεν είναι βλαβερή στην υγεία» και «Η Κάνναβη η ίδια δεν δημιουργεί βλάβη στην κοινωνία, αλλά παραμένοντας παράνομη θα δημιουργήσει». Και, ω της προφητείας, ο όλο και ευκολότερος τεχνικά εντοπισμός και καταστροφή φυσικών καλλιεργειών Κάνναβης, από τη Δίωξη, οδήγησε την τελευταία δεκαετία στη δημιουργία του skunk: Μιας μεταλλαγμένης νανοκάνναβης, που γίνεται σε 2-3 μήνες, σε ντουλάπα με ειδικό φωτισμό.
Αυτός ο «Φρανκενστάιν» έχει άλλη ποσότητα δραστικών ουσιών από το φυσικό φυτό, με ανεπιθύμητα ενίοτε αποτελέσματα όπως: παροδικά ψυχωτικά επεισόδια, ιδιαίτερα σε ευαίσθητα άτομα. Είναι αναμφίβολο ότι ο κίνδυνος αυτός, αποκλειστικό δημιούργημα της καταστολής, ακυρώνεται με τη νόμιμη ελεγχόμενη ποιοτικά καλλιέργεια για προσωπική χρήση4, μια που κανένας δεν θέλει να τρελαθεί. Ένας άλλος κίνδυνος που ακυρώνεται με τη νομιμοποίηση της Κάνναβης είναι αυτός του «προθάλαμου της Ηρωίνης», που λειτουργεί με την παραμονή της στην ίδια μαύρη αγορά με την Ηρωίνη και που εξαλείφεται με τον διαχωρισμό των προϊόντων.
Οι βλάβες στην κοινωνία, όπως: αυξανόμενη τρομακτικά εγκληματικότητα, καταστολή, τρομοκρατία, γέμισμα των φυλακών με πολίτες «χωρίς έγκλημα» – χρήστες – οικογενειακές τραγωδίες κ.α. συναγωνίζονται τις βλάβες στην οικονομία: Το μαύρο κέρδος (12.500€ το δευτερόλεπτο) και το κόστος του πολέμου (40 εκατομμύρια ευρώ την ημέρα) δημιουργούν ένα τεράστιο κεφάλαιο, που με τη διαφθορά, συντρίβει κάθε προσπάθεια νόμιμου ελέγχου.
Όλες αυτές οι βλάβες, δημιουργούνται5 αποκλειστικά από την Απαγόρευση, που δεν αποδεικνύεται «σωτηρία» για την κοινωνία, αλλά μόνο για τους «Σωτήρες». Αυτοί έχουν συμφέρον από τη δημιουργία κινδύνων, για να «σώζουν» – χωρίς να ρωτούν και με το αζημίωτο – τα θύματα των κατασκευασμένων κινδύνων. Οι γραφειοκρατικοί μηχανισμοί καταστολής και «θεραπείας», συμβαίνει να έχουν τα ίδια συμφέροντα για την ύπαρξή τους, που έχουν και οι έμποροι ναρκωτικών, από την Απαγόρευση. Κάνουν δε, ό,τι μπορούν για να κρύψουν την αυτονόητη λύση που προτείνει το έγκριτο Ιατρικό περιοδικό British Medical Journal : «Είναι επιβεβλημένο (διότι κανείς δεν ζητάει μια ανεξέλεγκτη νόμιμη αγορά για όλα τα drugs) να υπάρξει μια διάκριση μεταξύ 1) εκείνης της λογικής χρήσης που προκαλεί ελάχιστη ή καθόλου βλάβη σε κάποιον, 2) εκείνης της κατάχρησης που προξενεί βλάβη πρωταρχικά στον καταναλωτή και 3) εκείνης της κατάχρησης που εμφανώς προκαλεί ζημιά σε άλλους και έτσι να εστιαστεί η πολιτική των ναρκωτικών, πρωταρχικά στην 3η περίπτωση, δευτερευόντως στην 2η και καθόλου στην 1η. Είναι πάντως φανερό, ότι οι απαγορευτικές πολιτικές δεν λειτουργούν και κάνουν τα προβλήματα της κατάχρησης ναρκωτικών χειρότερα»6. Και αυτό το διαπιστώνουμε καθημερινά τα τελευταία τριάντα χρόνια. Μέχρι πότε όμως;
- «Ο Μίλτον Φρήντμαν για τα Ναρκωτικά» Τ. Αβραντίνη, www.greekliberals.net
- Εξεταστική Επιτροπή για τα Ναρκωτικά στις χώρες της Ε.Ο.Κ. άρθρο 38, Σεπτέμβριος 1986
- Lancet No 8985 (editorial) Nov. 11/1995
- Πριν τη δημιουργία του skunk – με τη χρήση της φυσικής Κάνναβης, όπως γράφει ο Ιατροδικαστής Αγιουτάντης: «Οι ψυχικές βλάβες των χρόνιων χασικλήδων είναι πολύ περιορισμένες σε αριθμό και ένταση»: Ιατροδικαστικά θέματα σελ. 105, εκδόσεις Παρισιάνος. Αθήνα 1971
- Στην Ολλανδία, τα μέτρα μείωσης της βλάβης έφεραν 45,2% μείωση των θανάτων από 73 το 1980 σε 52 το 1990 και σε 40 το 1999, ενώ οι εξαρτημένοι μειώθηκαν κατά 48%. Από 35.000 το 1980 σε 19.000 το 1999. Εθνικό Ολλανδικό Γραφείο Στατιστικής 1999
- British Medical Journal (editorial) Dec. 22-30 1995
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου